वाळल्या वेलीस माझ्या अमॄताचे फूल यावे !
आशयांच्या अंबरांनी टंच माझा शब्द व्हावा;
कोरडा माझा उमाळा रोज माधुर्यात न्हावा !
स्पंदने ज्ञानेश्वराची माझिया वक्षांत व्हावी;
इंद्रियांवाचून मीही इंद्रिये भोगून घ्यावी !
एकनाथाने मलाही बैसवावे पंगतीला;
नामयाहाती बनावे हे जिणे गोपाळकाला !
माझियासाठी जगाचे रोज जाते घर्घरावे;
मात्र मी सोशीन जे जे ते जनाईचे असावे !
मी तुक्याच्या लोचनांनी गांजल्यासाठी रडावे;
चोख वेव्हारात मझ्या मी मला वाटून द्यावे !
ह्याविना काही नको रे एवढे दे पांडुरंगा !
ह्याचसाठी मांडीला हा मी तुझ्या दारात दंगा !
( Evadhe de panduranga )
shri Shantanu Deo your choice shows you have the heart of a poet,emotions of an artist.I could listen to only Marathi part of it. It's a treasure
ReplyDeleteJayant Puranik
कौतुकाची एक थाप,
ReplyDeleteबाकी सगळं क्षणिक ,
आभाराचं एक पत्र,
धन्यवाद मिस्टर पुराणिक !